EIBERGEN - Kinderen die in de bosrijke omgeving van de Duitse plaats Haltern aan de Stausee opgroeien kennen hem allemaal: het Lohminnke, ofwel het bosmannetje. Het figuurtje uit oude Duitse sagen dat zich in duistere bossen ophoudt, moet ervoor moet zorgen dat je het als kind wel uit je hoofd laat om nog het bos in te gaan.

Binnenkort kunnen ze oog in oog met hem komen te staan dankzij de Eibergse kunstenaar Jan te Kulve. Die kreeg onlangs bezoek van een delegatie van Duitse CDU-leden, met het verzoek het bosmannetje in brons te gieten. 'Een van hen kwam regelmatig op de Markt in Winterswijk, waar hij het beeldje van Knelis en Willem had gezien. Hij vond dat de man die dat gemaakt had, ook voor een beeld in hun plaats moest zorgen. Waarom ze het beeld wilden? Omdat er nog geen bestond. En misschien om het wat geschonden partijblazoen weer wat op te poetsen.'

Met alleen een vage schets en met de kennis dat het om een mysterieuze figuur ging, toog Te Kulve maanden geleden aan het werk. Met klei, siliconen, was en brons. Het resultaat was afgelopen weekeinde klaar voor transport, en wordt binnenkort onthuld. Het krijgt een plek bij de ingang van een winkelcentrum.

'Het mocht eigenlijk niet te angstaanjagend zijn voor de kinderen', zegt de 47-jarige kunstenaar. 'Maar dat vond ik flauwekul, en dat heb ik ook gezegd. Als je ziet wat voor enge tekenfilms op de televisie vertoond worden, dan mag zo'n ventje ook best eng zijn.'
Dus zorgde hij voor grijpgrage handjes, een priemende blik in de ogen en een gretige mond. 'Meestal hebben beelden hun mond dicht', weet Jan. Die is blij met de opdracht, omdat in Zuid-Duitsland heel wat bronsgieters te vinden zijn. 'Dat ze per se mij wilden hebben vind ik wel eervol. En dat men verder kijkt dan de landsgrens, spreekt mij ook wel aan.' De opdrachtgevers zijn intussen erg opgetogen, en hebben al mogelijke vervolgopdrachten in het vooruitzicht gesteld.

Te Kulve, die inmiddels ook aan een klein exemplaar van het bosmannetje begonnen is, heeft ongeveer 60 kilo brons in het beeld verwerkt. Het is zo stevig dat kinderen er wat hem betreft op mogen klimmen.

Veel van Te Kulves werk is overigens niet figuratief. Hij laat een voorbeeld zien van twee fraai gestileerde vormen. 'Wanneer het non-figuratief is dwingt het tot nadenken. Een klein meisje zag hier twee zwanen in, een ander zag een moeder met kind. Zo'n beeld kan je op een verrassende manier pakken. Dat zie je ook wel gebeuren bij grafmonumenten. Bij de onthulling van het beeld van zo'n mannetje kun je applaus oogsten. Maar bij een grafmonument komen tranen van ontroering tevoorschijn.'